Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία γιορτάζει το Θερινό Ηλιοστάσιο
Η ημέρα του θερινού Ηλιοστασίου, εγκαινιάζει το καλοκαίρι και ταυτόχρονα είναι η μεγαλύτερη ημέρα όλου του χρόνου. Η Ελληνική Εθνική Θρησκεία δεν εόρταζε κατά την αρχαιότητα τα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες ως τέτοια, αλλά έθετε επάνω τους διάφορες εορτές που σχετίζονταν άμεσα με την θρησκευτική σημασία τους.
Σήμερα ωστόσο, η Ελληνική Εθνική θρησκεία, που στην μακραίωνη διαδρομή της δεν εγκλωβίστηκε σε φωτογραφική επαναφορά παρελθόντων δεδομένων αλλά είναι ζώσα, οργανική και πάντοτε σύμφωνη με την εκάστοτε εποχή της, εορτάζει από τον 16ο αιώνα κι εντεύθεν, κανονικά τις τέσσερις σημαντικές στιγμές του «ενιαυτού» δηλαδή τα Ηλιοστάσια και τις Ισημερίες.
Στο πνευματικό επίπεδο, το θερινό Ηλιοστάσιο σημαίνει το απόγειο της συνειδητότητας μέσα στον άνθρωπο (καθίσταται δηλαδή αυτόφωτος και αυτάρκης), την διαύγεια και «ηλιοποιηση» της συνείδησης, την επανένωση του ανώτερου εαυτού με την (θεϊκή) προέλευση του.
Στο μορφωτικό επίπεδο το θερινό Ηλιοστάσιο σημαίνει αφθονία, την παροχή από τον χθόνιο κόσμο Πλούτωνος, της Δήμητρος και της Περσεφόνης προς τον υφήλιο κόσμο των ζωντανών, τον θρίαμβο του «Γεωργίου» Ηλίου και του Θεού Απόλλωνος, που γιορτάζεται ως «αυξητής», «κάρπιμος» κ.α.
