Παγανιστής
Του Σιμπλικίου
Εἴτε Ἕλληνες Ἐθνικοὶ εἴτε Ῥωμαῖοι Χριστιανοί. Ἀπὸ τὸ 212 Κοινῆς Ἐποχῆς, δι’ἀποφάσεως τοῦ Καρακάλλα πάντες οἱ ἐλεύθεροι κάτοικοι τῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας θεωρούνται Ῥωμαῖοι πολίτες. Ἔκτοτε οἱ θιασῶται τῆς ἀρχαῖας θρησκεῖας ἀποκαλοῦνται διὰ τῆς λέξεως Ἕλλην καὶ Ἑλληνίς, εἴτε ἀπὸ αὐτοὺς εἴτε ἀπὸ τοὺς ἀντιπάλους αὐτῶν. Ἀνάλογος ἡ λέξις Ἐθνικὸς καὶ Ἐθνική, ἐν χρήσει ἀπὸ τοὺς ἱουδαιοχριστιανοὺς πρὸ τῆς παγιώσεως τοῦ ὅρου Ἕλλην.
Ὁ ὅρος παγανιστής, ἐκ τῆς λατινικῆς “paganus”, δηλώνει τοὺς ἀνθρώπους τοῦ τόπου, τοὺς διαφυλάττοντες τὸ τοπικὸ ἔθος, ἐν ἀντιθέσει τῶν “alieni” δηλαδὴ τῶν ἀνθρώπων καταγομένων ἄλλοθεν, τῶν λιπόντων τὰ πάτρια. Ἐπίσης ὁ ὅρος παγανιστὴς ἀνάλογος τοῦ ὅρου Ἐθνικός, προβλέπει τὴν ποικιλία πρακτικῶν καὶ πεποιθήσεων. Ἡ ἑδραίωσις αὐτῶν τῶν πεποιθήσεων παρέχει δυνατότητες ἐκλεπτυσμένης μεταφυσικῆς καθῶς ὁ χῶρος, ὁ τόπος, ἐπισημαίνει τὸν εὐαίσθητο καὶ ὀξυδερκὴ ἅνθρωπο.
Βιβλιογραφία · Pierre Chuvin, Οἱ τελευταῖοι Ἐθνικοί, ἐκδόσεις Θύραθεν
